Over Amerentske

Amerentske maakt als beeldend kunstenaar schilderijen, tekeningen, gedichten, mozaïekachtige en (ruimtelijke) objecten. Zo’n zestien jaar geleden zag ze het huidige gebouw van het Uranus Cultuurlab leeg staan en besloot om samen met andere creatieve ondernemers een collectief op te richten.

Hoe zou je je werk omschrijven?

‘Ik maak vooral schilderijen, maar ook ruimtelijke objecten. Ik probeer altijd de verbinding te maken tussen 2D en 3D. Als ik 2D maak, probeer ik ruimtes te creëren op het doek. Wanneer ik bezig ben met 3D, ben ik met materialen aan het schilderen.

Ik maak voornamelijk autonome objecten die hier en daar hun weg naar de maatschappij vinden. Ook maak ik allerlei uitstapjes: van kinderboeken tot draagbare schilderijen. Dit komt voornamelijk door verschillende samenwerkingen. Ik geloof namelijk in 1 + 1 = 3. Het liefst werk ik samen met kunstenaars, vormgevers, architecten en bouwkundig vormgevers.’

Wat maakt jou onderscheidend?

‘Ik heb een eigen stijl. De één noemt het architectonische landschappen, de ander stedelijke landschappen. Er zit altijd ruimte en kleur in. Dit zijn voor mij wel de kernthema’s. Mijn schilderijen variëren van heel abstract tot minder abstract. Het grenst af en toe een beetje aan het illustratieve, maar ook zeker aan het monumentale.’

Welk werk springt er voor jou het meeste uit?

‘Ik word steeds trotser op de projecten die ik doe. Het hangt af van het project, met wie je samenwerkt, welk materiaal je hebt en wat je thema is op dat moment. Als je langer bezig bent, weet je steeds meer waar je specialiteit ligt en als het goed is kristalliseert zich dat steeds meer uit. Het werk mag er niet uit als ik er niet achter sta.’

Waar ben je op dit moment mee bezig?

‘Er loopt een samenwerking waarbij we projecten voor de openbare ruimte proberen te realiseren. Het is erg leuk om als uitdaging iets in de openbare ruimte te zetten wat voor lange tijd blijft staan en bijvoorbeeld weersbestendig is. Kunst in de openbare ruimte heeft altijd een doel. Tegenwoordig gaan dingen vanuit een community, dus het dialoog zit er altijd in.

Ik maak natuurlijk nog steeds schilderijen en Druktemakers. Druktemakers zijn objecten en hangers die bewegen. Ze zijn opgebouwd uit echt afval, zoals oude potloden van scholen, knikkers, kralen, oude markers en ga zo maar door. Ik heb twee jaar geleden een huis gemaakt van Druktemakers. Op dit moment ben ik aan het kijken of ik ze ook kan verduurzamen. Dit houdt in dat ik ze ga afgieten, zodat ze buiten kunnen hangen.

En ik werk aan een installatie waarbij er 20 à 30 van die werken samenkomen, waardoor ze ook een verhaal gaan maken met elkaar. Je hebt dan niet alleen het individuele object, maar dan gaan ze ook een relatie met elkaar aan.’

Waar is je werk nog meer te bewonderen?

‘Mijn werk is te zien bij Kunstuitleen Utrecht. Het huis van Druktemakers stond tot voor kort in Galerie Peter Leen in Breukelen. Verder zijn er vaak kortlopende tentoonstellingen, zoals in Kasteel Woerden en het Munthuis. Van januari t/m maart was ik te zien in Schildkamp Gallery met een combinatie van schilderijen en Druktemakers en had ik een tentoonstelling in Artoteek Gorinchem genaamd: ‘Te mooi om weg te gooien.’’

Kan je meer vertellen over de uitstapjes die je maakt?

‘Er zijn twee kinderboeken gepubliceerd in samenwerking met een kunstenares. De basis bestond uit mijn schilderijen, zij maakte de tekeningen en ik kleurde die vervolgens weer in. De kinderboeken zijn vertaald in het Japans, Koreaans, Duits en Italiaans. Ik heb hierdoor veel nieuwe tentoonstellingen gehad.’

Hoe kwam je op het idee om het Uranus Cultuurlab op te richten?

‘Ik moest mijn atelier uit en toen reed ik een keer langs dit gebouw. Ik zag dat het leeg stond en heb daarna uitgezocht of ik het kon huren. Ik ben samen met Remy & Veenhuizen gaan zitten om het samen te gaan huren. Vervolgens zijn we meer mensen gaan zoeken. Onze doelstelling was permanente, betaalbare ateliers. Niet meer en niet minder.’

Wat zijn voor jou de voordelen van het Uranus Cultuurlab?

‘Het is fijn om collega’s om je heen te hebben. Het is een relatief eenzaam beroep, dus het is prettig om met elkaar zo’n plek te beheren en creëren. Ook lunchen we bijvoorbeeld met elkaar. Het UCL bestaat uit een heleboel harde werkers die hele mooie dingen maken. Dit is de kern van het Uranus Cultuurlab.’