Over Esther

Esther Hoogendijk is beeldend kunstenares, met een voorliefde voor ruimtes. Ze ziet een ruimte, onderzoekt deze, test nieuwe technieken en creëert daarmee prachtige werken, zowel autonoom als commercieel. Ze maakt van dagelijkse dingen tekeningen, installaties en voorwerpen. Zelfs groenten in een pot zijn dan mooi om naar te kijken.

Hoe ga jij te werk?

“Voor mij is de ruimte waarin de expositie plaats gaat vinden erg belangrijk. Vanuit daar kijk ik naar wat ik met de ruimte kan. Ik ben nu bezig met een solo expositie in Antwerpen , in een mooie industriële ruimte, waar krimpnaden over de vloeren lopen. Die naden zijn iets unieks, omdat alles wat in die ruimte gebeurt in die naden blijft zitten. Dit idee wil ik graag laten zien aan de mensen. Nu ga ik onderzoeken hoe. Als ik dat bepaald heb kan ik gaan experimenteren met het uitwerken van de vorm.”

Aan welk project werk je nu?

“Ik moet bekennen dat ik altijd met tachtig dingen tegelijk bezig ben. Zo blijft het radertje draaien. Naast het experimenteren voor de solo expositie in Antwerpen werk ik aan 700 verschillende blokjes voor een verkoopexpositie in Utrecht. Deze blokjes worden opgesteld op een glazen tafel. Bij dit werk gaat het om het  koopproces; de bezoeker kiest een blokje, pakt het in, doet er een strik omheen en drukt er een stempel op. Gedurende de expo verandert de opstelling van het werk, omdat er steeds weer een blokje wordt weggehaald.

Het hele idee rond de blokjes is begonnen als materiaalonderzoek. Ik onderzocht hoe verschillende materialen samengaan, zoals de combinatie kraaltjes en gips of was en gips. Ik haal voldoening uit het onderzoeken omdat ik daarvan blijf leren. Als de materialen niet  samen binden of ze ze niet mooi zijn bij elkaar, bedenk ik een oplossing.

Toen ik mijn eerste blokje met kraaltjes aan mensen liet zien dachten zij dat het een snoepje was. Daardoor gaat dit werk dubbel over smaak. Het ziet er uit om op te eten en je maakt de keuze welke je gaat kopen ‘naar smaak’. Zo ga ik van experimenten naar een concept. “

Waarin ben jij onderscheidend?

“Ik verwonder mij over alles om mij heen. Dat  is mijn  drijfveer om dingen te blijven maken die vernieuwend zijn. Met mijn werken laat ik de kleine dingen uit het dagelijks leven zien, die anderen misschien niet opvallen. Deze kleinigheden zijn juist zo mooi, zoals de krimpnaden in een vloer.

Deze verwondering heb ik al van jongs af aan. Toen ik nog klein was wilde ik overal heel graag naar de wc. Niet omdat ik zo nodig moest, maar ik vond het gewoon waanzinnig interessant om te ontdekken hoe verschillende wc’s eruit zien. Het plaatje was helemaal compleet als ik in een supermarkt eerst door een magazijn heen moest lopen om bij de wc te komen. ”

Waar ben je het meest trots op?

“Ik ben heel erg trots op het feit dat ik dit werk mag doen. Het is mij gewoon gelukt. Ik kan er van leven, zo nu en dan wat leuks doen en elk jaar op vakantie. Als ik dit kan blijven doen dan is het voor mij een teken dat het nog goed zit. En dat is heel fijn. “

Waar is je werk te bewonderen?

“Op het moment heb ik een aantal vaste werken, zoals in de binnentuin van een zorgcentrum en in een vakantiepark. Ook hangen er werken van mij bij mensen thuis. Mensen kopen geregeld mijn schetsen of tekeningen. Grote werken zijn weer wat lastiger om mee naar huis te nemen, maar het is dan de kunst om daar wat op te bedenken. Zo zijn de dia’s van het landschap project erg leuk om te verkopen.”

Hoe ben je bij het Uranus Cultuurlab terechtgekomen?

“Het atelier waar ik nu zit deel ik met vier mannen: Gijsbert, Bram, Tomm en Mathijs. Voordat we bij het Uranus Cultuurlab kwamen, zaten wij samen in een andere werkplaats waar we niet helemaal tevreden over waren. We zochten een pand met een professionele houtwerkplaats en vonden dat bij het Uranus Cultuurlab! De houtwerkplaats delen wij met Chris en Andres, wat heel fijn is omdat zij ook verstand hebben van gereedschap en materialen.

Het UCL is een motiverende omgeving waar mensen aan het werk zijn, voor mij persoonlijk is dat beter dan alleen werken. Ook hebben we veel aan elkaar, praktisch gezien (voor het tillen van spullen), maar ook inhoudelijk en voor het doorschuiven van opdrachten.”