Over Esther Derkx

Esther Derkx is al ruim 15 jaar gevestigd in het Uranus Cultuurlab. In die jaren is ze veel samenwerkingen aangegaan met de creatieve ondernemers van het UCL. Esther Derkx is productontwerper en haalt inspiratie uit de combinatie van verschillende technieken en materialen.

Hoe zou je jouw werk omschrijven?

‘Ik breng keramische transfers aan op porselein, tegels, glas en nog meer soorten materiaal. Ik heb een eigen productlijn met servies en glazen die ik verkoop in de webshop. Daarnaast maak ik kunstprojecten in de openbare ruimte. Hierbij kan je denken aan hele tegelwanden in tunnels, waarbij dezelfde techniek wordt gebruikt.

Voor het servies krijg ik veel persoonlijke aanvragen binnen. Bijvoorbeeld een servies van oma dat in de kast blijft liggen, omdat het toch een beetje ouderwets is. Mensen vinden het leuk om daar iets aan toe te voegen wat van henzelf is. Dat is ook het idee achter het servies: je voegt iets toe, waardoor er een nieuw verhaal ontstaat. Ik bouw verder op het verhaal dat er al was.’

Waarin ben je onderscheidend?

‘Het vertellen van verhalen en het voortborduren op een bestaand thema. Toen ik begon, was het echt te doen om hergebruik. Maar in de loop der tijd heeft mijn werk zich zo ontwikkeld dat ik ook andere producten maak. Het gaat dan niet meer om het hergebruik, maar om het feit dat ik gebruik maak van een bestaand thema.’

Waar ben je het meest trots op?

‘Op al mijn projecten en producten. Alles is verschillend en het zijn een soort kindjes van mij. In projecten als ‘Het vogelhuisje’ en ‘De Toren van Dromen’ heb ik echt m’n ziel en zaligheid gelegd. Het eindresultaat is precies zo geworden als hoe ik het in gedachten had. En ik ben trots op m’n servies. Het is een tijdloos ontwerp dat ik al maak vanaf 2000. Er is nog steeds vraag naar. Het spreekt een heel breed publiek aan: van mensen die alleen bloemetjes of pin-ups erop willen tot echte verzamelaars die hun collectie compleet willen hebben.’

Met welke projecten ben je op dit moment bezig?

‘Ik heb net de tentoonstelling Salone del Mobile Milano achter de rug, waarvoor ik geselecteerd was. Het vond plaats in een paleis vlakbij de Dom in Milaan. Verder ben ik nu bezig met ontwerpen voor sanitair. Daarin wil ik mezelf ontwikkelen. Mijn idee is om ieder jaar met een nieuw design te komen voor bijvoorbeeld wasbakken en toiletten. Die zijn zo ontworpen dat ze op iedere ondergrond passen. Ik heb het veel aan particulieren verkocht, maar ook aan horecagelegenheden. Ik wil me nu meer op de horeca gaan richten en ik houd me dan ook zeker aanbevolen voor tips.’

Waar kunnen we je werk buiten het UCL bewonderen?

‘Mijn werk staat in Paleis het Loo, The Frozen Fountain, Museum of Arts and Design (MAD) in New York en diverse winkels. Ik heb me de afgelopen twee jaar vooral gericht op mijn webshop. Ik heb jarenlang aan winkels verkocht, maar het is en blijft een bewerkelijk proces. De afbeeldingen zijn namelijk gezeefdrukt, het servies moet bij elkaar gezocht worden en het aanbrengen en inbranden is een intensief proces. Daarom ga ik me nu meer richten op de webwinkel, zodat ik ook direct contact heb met mijn klanten.

Verder heb ik aan veel tentoonstelling en beurzen meegedaan, bijvoorbeeld Het Meesterlijk in Westergasfabriek in Amsterdam. En sta ik in verschillende boeken, zoals ‘Lekker Decadent’, ‘Pretty Dutch’ en ‘Up Cyclist’.’

Hoe kwam je bij het Uranus Cultuurlab terecht?

‘Remy & Veenhuizen zijn vrienden van mij en daar heb ik eerder een atelier mee gedeeld. Via hen kwam ik te weten over het UCL. Ik wilde hier graag naartoe vanwege de samenwerkingen met andere bedrijven. Mijn samenwerkingen met Merel Maissan en Bob Karhof zijn daaruit voortgekomen. Af en toe loop ik een werkplaats binnen voor een praatje, technisch advies of wanneer ik hout nodig heb.’

Wat moet men nog weten over het Uranus Cultuurlab?

‘Er zitten hier verschillende ondernemingen. Ook al liggen we niet op de looproute van de winkels, toch is er voor mensen uit de stad veel te halen. Maar we moeten onszelf wel meer op de kaart zetten. Ik hoop dat we door middel van onder andere het Openlab een groter publiek kunnen aanspreken.’